اونـی کـه رفت وقتی

اونـی کـه رفت وقتی بـه اجبار برگشت

دیگـه نـه خودش هست نه احساسـش، 

"وجدانـــش" اونو آورده ...

کاش یه روزی یاد بگیریم

کاش یه روزی یاد بگیریم 
از به یاد آوردن خاطرات کسایی که 
راحت فراموشمون کردن دست برداریم
مثل خودشون، خیلی راحت...

همه ی ما آدما تو زندگیمون یک" هیچ" داریم...

همه ی ما آدما تو زندگیمون یک" هیچ" داریم...

"هیچی" که از همه پنهانش می‌کنیم؛

بخصوص تو اون موقع هایی که توی جمع نشستیم و

تنهای تنها به نظر می رسیم...

یهو یادش میفتیم و بغض می کنیم،

میپرسن" چیزی شده؟"

یه لبخند مصنوعی تحویل میدیم و

میگیم "هیچی" و مجبوریم هر جوری شده بغضمونو قورت بدیم

و نمایش آدم های خوشحالو بازی کنیم...

همه ی ما آدما یک "هیچ" داریم..

"هیچی "به وسعت قلبهای دلتنگمون

همون" هیچی" که باعث میشه موقع دلتنگی بغض کنیم،

شایدم به یاد خاطره های خوب،

باعث لبخندهای گاه و بیگاهمون میشه...

و تو همان

"هیچ" زندگی منی...

وقتی کسی نه دوستت داره

وقتی کسی نه دوستت داره

نه بهت اهمیت میده

نه توجه میکنه

لازم نیست تو همیشه مهربونیتو بهشون ثابت کنی

گاهی مثل خودشون باش!

وقتی شب میشه

وقتی شب میشه


یه دنیا خاطره 

یه دنیا خیال

میاد تو دل آدم

من آرزو می کنم

امشب دلتون #آروم باشه 

و خوابهاتون طلایی

هیچ وقت برای فهمیده شدن

هیچ وقت برای فهمیده شدن 

فریاد نزنید!

آنکه شما را بفهمد؛ صدای سکوتتان را 

بهتر می شنود!

بعضی آدما عین خورشیدن

بعضی آدما عین خورشیدن

به بودنشون

به مهربونیاشون عادت می کنیم

و فقط وقتی به

یادشون میفتیم و

جای خالیشون حس میشه

که دیگه غروب کردن..


"قدر آدمای خوب زندگیمون رو بدونیم."

میان کوچه می پیچد صداے پای دلتنگے


 میان کوچه می پیچد صداے پای دلتنگے

به جانم مے زند آتش غم شبهاے دلتنگے

چنان وامانده ام در خود که از من مےگریزد غم

منم تصویر تنهایے منم معناے دلتنگے

چه میپرسے زحال من ؟ که من تفسیر اندوهم

سرم مأواے سوداها دلم بیابانیست زدلتنگے

در آن ساعت که چشمانت به خوابے خوش فرو رفت

میان کوچه هاے شب شدم همپای دلتنگے

شبے تا صبح با یادت نهانے اشک باریدم

صفایے کرده ام در آن شب زیباے دلتنگے .... 

ما از وحشت فراموش کردن دیگران

ما از وحشت فراموش کردن دیگران است که 

عکس آنها را به دیوار می کوبیم یا روی طاقچه می گذاریم 

یک وفاداری کاذب...خود ما به عکس هایی که به 

دیوارهای اتاقمان می کوبیم نگاه نمی کنیم ، 

یا خیلی به ندرت و تصادفا" نگاه میکنیم . 

ما به حضور دائم و به چشم نیامدنی آن ها عادت می کنیم. 

عکس ، فقط برای مهمان است...

این را یادتان باشد که ذره یی در قلب ، 

بهتر از کوهی بر دیوار است...